Ongetwijfeld de meest capabele Britse V-Bombers uit de Koude Oorlog van Groot-Brittannië, is de Handley Page Victor zeker een van de meest onderscheidende jet-bombers die ooit dienst hebben gezien. Met zijn hoog gemonteerde T-staart en indrukwekkende halvemaanvormige vleugel zag de Victor dienst als een conventionele bommenwerper, nucleaire bommenwerper en uiteindelijk als een vliegtuig in de lucht, voor zijn uiteindelijke pensionering in 1993.

Handley Page Victors of nucleaire afschrikkingsmacht van Groot-Brittannië werd afgewerkt met een geheel wit anti-flitsverfsysteem, dat bedoeld was om het vliegtuig en de bemanning enige bescherming te bieden in het geval van een nucleaire detonatie - gelukkig was de effectiviteit van dit systeem nooit verzocht. De uiteindelijke RAF Victors droegen een hennep- en lichte vliegtuiggrijze regeling, na hun betrokkenheid bij de Golfoorlog, in een bijtankcapaciteit tijdens de vlucht.

Misschien was het beroemdste gebruik van het Victor-tankvliegtuig de belangrijke rol die ze speelden in de ‘Black Buck’ -missies van het Falklands-conflict. Het plan om Argentinië te ontkennen dwingt de mogelijkheid om het vliegveld van Port Stanley te gebruiken en roept één Vulcan-bommenwerper op om het vliegveld aan te vallen en de startbaan onbruikbaar te maken. Met het dichtstbijzijnde vliegveld dat beschikbaar is voor de Britten op Ascension Island op ongeveer 3.800 mijl afstand, zou de Vulcan tijdens de vlucht vele malen moeten worden bijgetankt, wat de langste bommissie in de geschiedenis zou worden.

Het tankplan om de Port Stanley Vulcan-aanval te ondersteunen zou vereisen dat elf Victor-tankers tegelijkertijd opstijgen om zowel de Vulcan als de andere Victors van brandstof te voorzien. Nadat de aanval was voltooid, waren er nog vijf Victors nodig om de Vulcan naar huis te brengen.

1:72

vaardigheid 3

Aantal delen 228

Afmetingen (mm) L486 x B508

Geschiktheid leeftijd 8+